niedziela, 29 września 2019

poza rowerem... na grzyby...

Taka niespodziewana wycieczka, bez roweru, z koszykami, do znajomych rowerzystów z Ćmińska, pod Kielcami (Bożenkę i Jurka pamiętacie?) ale jakie łowy, grzybów masa, prawdziwków najwięcej, i przyjęcie u Bożenki, ot taki wekeend bez roweru....
Spontanicznie, w ostatniej chwili, ale takie chwile się pamięta.
Ale jeszcze ostatnie szarpnięcia po pedałach  przed nami, niebawem, do zobaczenia.

wtorek, 24 września 2019

Szarlotka z Termami

Jako samozwańczy reporter zastępczy informuję o kolejnym rajdzie z Termami Mszczonów zaliczonym przez STR w
niedzielę 22 września. Tym razem na starcie stawiła się liczna, bo 27 osobowa grupa, która do Mszczonowa dotarła na kole lub samochodami. Organizator podzielił nas na dwa zespoły. Wystartowaliśmy jako trzecia i przedostatnia grupa od końca. Łącznie było ich trzynaście. Na trasie rajdu do odszukania i zebrania naklejek obrazka pt. „Zielone Jabłuszko” było pięć punktów. Jak zwykle skutecznie nawigował Sławek i Justyna. Trochę kłopotów i to nie tylko nam sprawiła stacja nr 3 w okolicach Ojrzanowa. Punkt ten na mapie został zaznaczony przez organizatorów dość umownie i w pewnym momencie w jego okolicach spotkało się z 70-ciu uczestników rajdu wypatrujących żółtego banera. Dłuższą lokalizację punktu nr 3 zrekompensowała pyszna szarlotka rozdawana uczestnikom przez obsługę „trójki”. Ogólnie trasa była rekreacyjna częściowo po asfaltach i szutrach ze śladowymi ilościami piachu. Mimo, że to kolejna edycja rajdu na orientację w
okolicach Mszczonowa, to trasy i punkty do zaliczenia niby zbliżone, a jednak nie powtarzają się za co należą się słowa uznania organizatorom. Może trochę szkoda, że na kartach rajdowych pozostało tylko zbieranie naklejek bez rozwiązywania zagadek i łamigłówek (dawniej takowe były i STR-owi szarlotkowi wyjadacze wiedzą o co chodzi). Do mety przy stawach św. Anny dotarliśmy w czubie. Był spokojnie czas na kiełbaski, kawę, herbatę i soki jabłkowe. Niektórzy wyskoczyli na grzyby lub grzali kości w promieniach słońca, a trzeba przyznać, że pogoda była super. Na zakończenie jak zwykle losowanie nagród. Niestety mimo licznej grupy trafień zbyt dużo nie zaliczyliśmy, bo tylko dwa Michała Błękitnej Strzały i Andrzeja.
Impreza według mnie udana i zakończona przez organizatora zaproszeniem na kolejny rajd z Termami w maju następnego roku. W zależności od tego kto skąd i dokąd jechał na kole mogło strzelić między ok. 60 a 120 km (sama trasa od startu przez punkty 1-5 do mety to ok. 55 km). Zdjęciowa relacja w Galerii 2. Zapraszam.

                                                                                                                                        Marek

poniedziałek, 23 września 2019

Wyścigi terenowe 2019

Jak co roku na Turczynku terenowe wyścigi kolarskie dla tych najmłodszych, trochę starszych i dorosłych. I choć to tradycja wieloletnia, w tym roku frekwencja nie dopisała. Ścigała się garstka zapaleńców, ale emocji były wielkie. Dodatkowo obok wyścigów kolarskich odbył się bieg na tzw. Milę Milanowską, który powrócił do tej imprezy po latach nieobecności, również w bardzo skromnej obsadzie. No cóż, zmiana godziny, nie najlepsza pogoda i konkurencyjne zawody sportowe - postaramy się aby za rok było lepiej.

poniedziałek, 16 września 2019

Najbliższy weekend

21 września (sobota)
Terenowe wyścigi kolarskie - Turczynek (stadion KS Milan) rozpoczęcie godz.10,00 (zmiana godziny)
(zapraszam panów do pomocy do  przygotowania imprezy na godz. 8.30, panie na godz. 9,30)
- liczę na mocną frekwencję.

22 września (niedziela) - Rajd na orientację - W pogoni za szarlotką - Mszczonów (zmiana w  kalendarzu,  wypada Warszawa).
Na SZARLOTKĘ obowiązują zapisy, do 18 września do godz.16,00 przez internet
kartę zgłoszeniową można pobrać tutaj
Start we Mszczonowie pod termami godz. 8.30
Dla tych co rowerami z Milanówka zbiórka pod MCK godz. 7,00

Karp i karpik... i nie tylko

To miała być typowo kulinarna wycieczka ale okazało się, że po drodze odwiedziliśmy również inne ciekawe miejsca. Na początek przejeżdżając przez Książenice wstąpiliśmy do Strefy Ruchu, gdzie obejrzeliśmy wystawę pt; Strefa niepodległego sportu przedstawiające postaci związane ze sportem w okresie II Rzeczpospolitej. Wśród wielu dyscyplin królował tenis, ale naszą uwagę przykuwały oczywiście rowery.
No, ale główny punt - rybka KARP I KARPIK, zaliczony, zjedzony, w różnych konfiguracjach, i nie tylko karpik, sum i pstrąg również podpłynął. Rybka dobra, ale całe szczęście, że byliśmy tam w miarę wcześnie, bo tłumy klientów tam się zjeżdżają.

Po rybce zahaczyliśmy jeszcze o Brwinów. Tam w ramach Dni Brwinowa, obejrzeliśmy inscenizację bitwy pod Brwinowem z września 1939 roku z nalotem messerschmitta (wprawdzie to zwykła awionetka w niemieckich barwach), ale bombardowanie było.
Kilometrarz lajtowy - 5 dyszek, ale powoli zbliża się koniec sezonu.
w Galerii 2 więcej zdjęć.

sobota, 14 września 2019

Armenia


Swą podróż zaczęliśmy w Erywaniu, dokąd udaliśmy się samolotem.  Zwiedzanie stolicy Armenii zostawiliśmy sobie na deser i ruszyliśmy przez góry nad jezioro Sevan (przez Ormian nazywane morzem). Już pierwsze podjazdy dały nam mocno w kość, zwłaszcza, że jechaliśmy z całym wyposażeniem biwakowym, wypchane sakwy, namioty stanowiły duże obciążenie. Widoki na jeziorem Sevan niesamowite, pełno wody, otoczone górami. Jest to jedno z najwyżej położonych jezior na świecie, znajduje się na wysokości 1916 m n.p.m. Po dwóch dniach podróży brzegami Sevanu pociągnęło nas jeszcze wyżej. Wspięliśmy się na przełęcz Sulema, na wysokość 2410 m n.p.m. Tu z góry bajkowe krajobrazy, kręte drogi jak wstążeczki pofałdowane wiatrem, gdzieniegdzie samochodziki  jak z dziecinnej kolekcji i zielone wioski na zboczach żółtych gór. W sumie przez niemal całą wyprawę zmagaliśmy się z górami.
 Armenia to pierwszy chrześcijański kraj na świecie. W 301 roku król Tiridas III ustanowił chrześcijaństwo religią państwową a Grzegorz Oświeciciel został Katoliksem – Patriachą Kościoła Ormiańskiego. Stąd na naszej drodze głównymi punktami były starożytne świątynie, monastyry i chaczkary (kamienne ormiańskie krzyże). Zwiedziliśmy klasztor Norawank wśród czerwonych skał, Sewananak nad jeziorem Sevan, Geghard wysoko w górach, świątynię Mitra w Garni i wiele innych. Odwiedzilśmy również Eczmiadzyn, ormiański odpowiednik Watykanu (chrześcijańscy ormianie mają swojego zwierzchnika kościoła Katoliksa i nie podlegają Papieżowi).
Armenia to również kraj wina, najsłynniejsze to Areni, naprawdę doskonałe. Jadąc wśród rozległych plantacji winogron, co i raz częstowano nas winogronami, aż do przesytu. Zajrzeliśmy również do ormiańskiej winnicy gdzie suto nas ugoszczono.
Na koniec zwiedzanie stolicy Armenii – Erywania. Wszystko co najważniejsze w tym mieście zobaczyliśmy; Kaskady, Plac Republiki z przepięknym pokazem tańczących fontann, Katedrę św. Grzegorza, Błękitny Meczet, główny deptak – Prospekt Północny, oraz okazałą Erywańską operę (gdzie tego dnia niestety nie było spektaklu ormiańskiego, i w ramach jakiegoś święta przyjaźni armeńsko-chińskiej wysłuchaliśmy spektaklu chińskiego, nie polecam, odgłosy jak z ubojni zwierząt.
 W oddali święta góra ormian - Arrarat, niestety dzisiaj po tureckiej stronie, podziwialiśmy ośnieżony szczyt gdzie niegdyś dopłynął na swojej Arce Noe.

W sumie przejechaliśmy nieco ponad 500 km, ale w tym terenie to naprawdę wyczyn. Temperatura często wskazywała powyżej 30 stopni, pot lał się strumieniami, ale w nocy w górach mocno spadała i często w namiotach marzliśmy. Zdarzały się również burze, ale te zazwyczaj szybko mijają. Bywało i tak, że tam gdzie chcieliśmy się rozbić grasują niedźwiedzie i  trzeba było zmykać. Polecamy odwiedzić Armenię, przepiękny kraj, choć mocno zróżnicowany, bieda na Kaukazie i wypasiona stolica. 
Pozdrawiam po ormiańsku – are, are. Poniżej szczegóły naszej wyprawy, dzień po dniu;

Dzień 1; Erywań - Nor Geghi - 36 km. (przez Erywań przejechać rowerem to nie lada wyzwanie, uff, udało się, chcąc uniknąć głównych dróg wpadliśmy na zupełne bezdroża, ale nocleg pod niedokończonym sanatorium, wśród stada krów, ok.

Dzień 2; Nor Geghi - Hrazdan - 43 km (pierwsze poznanie z ormianami, wspólne śniadanie, wędzone ryby i coś na ząb, tu pierwszy poważny podjazd gdzie umknął nam Błękitna Strzała, ale wrócił i odpoczywał z nami, na tym etapie uczyliśmy się jak jeść w restauracji, żeby jeść razem, a nie jeden nic, a drugi wszystko)


Dzień 3; Hrazdan - jezioro Sevan - 48 km (dotarliśmy nad armeńskie morze, jezioro Sevan, zaczęło padać, ale klasztor Sewananak zwiedziliśmy, kupiłem pierwszy dzwoneczek, nocleg nad jeziorem na campingu, nad wodą, za wodą szczyty gór, malutka kąpiel, chwila plaży, kilikia i spać)



Dzień 4; Sevan - Martuni - 68 km (tu mieliśmy pogodowego pecha, trasa wzdłuż jeziora, piękne plaże, ale leje, no cóż po drodze herbatka w przydrożnej spelunie, potem klasztor i wspaniałe chaczkary, rybka w wyśmienitej restauracji, jeszcze jeden klasztor, chaczkary i nocleg nad brzegiem Sevanu, a że w towarzystwie Rudolfa... nic tylko wspomonać, are,are)

Dzień 5; Martuni - przełęcz Sulema - Agidzhadzor - 44 km (ta przełęcz to chyba najpiękniejsze widoki na trasie, warto było się pomęczyć, by wypić kawę na 2410 n.p.m, po deszczowy dniu znowu gorąco, a i nocleg nad strumykiem w pięknym miejscu, ognisko, are armenia)

Dzień 6; Agidzhadzor - Norawank - 43 km (na początek zjazd, parę minut i 15 km do przodu, hamulce rozgrzane jak węgiel w piecu, potem lekko pod górę, i wspinaczka pod Norawank, 8 km ale jakie, w końcu jest klasztor wśród czerwonych skał, pozwiedzamy, i rozbijemy namioty, ale tu ani grama płaskiego, o, jest płaski placyk pod klasztorem, pytam księdza czy możemy się rozbić, ksiądz pozwala ale ostrzega przed niedźwiedziem, no
dobra będziemy uważać, ksiądz dalej - ty paniał, niedwied, idziemy na obiad do pobliskiej restauracji, nadchodzi burza, jemy, czekamy aż przejdzie, obsługa powoli się zwija, zamykają knajpę, i pytają - a gdie wy budiet otdychat, no tu pod klasztorem, jeden z z obsługi puka się w głowę i tłumaczy, od dwóch miesięcy przychodzi tu co noc niedźwiedź i robi kipisz w knajpie, mamy monitoring, no cóż burza, nie burza,  już ciemno, jedziemy w dół, jest hostel, wygodne łóżka, kąpiel i galon wina Areni, to było to)


Dzień 7;  Norawank - Areni - Helss Canion
 - 31 km (niby taki krótki etap, ale pod górkę, pod górę, średnia 4,7, na wstępie wizyta w winnicy, winne śniadanie, przepyszne, potem incydent z ręcznikami i poszukiwanie kanionu, jest, ale jaka droga, znowu strach przed niedźwiedziem, ale urocze miejsce, gorzej z rana się wydostać, ale poszło)

Dzień 8; Helss Canion - Vian Artaszat - 64 km (winne okolice, ale na początek znowu mocno pod górę, potem piękny zjazd wprost do siedziby generała, który nas ugościł opowieściami historycznymi i 20-letnim arraratem, potem już tylko winogrona i nocleg w parku miejskim)


Dzień 9; Vian Artaszat - Garni - 35 km (czyżby w dół, nic bardziej mylnego, ponowna wspinaczka i zjazd nad jezioro, ostrożnie, po drodze znowu klasztor i przyjazd do Garni, nocleg w hostelu i wieczorna wizyta w świątyni Mitra)

Dzień 10; Garni - Geghard - Garni - 28 km (rano wycieczka piesza do wąwozu Garni, skały zwane bazaltowymi organami to niesamowity widok, istna skalna symfonia, potem wspinaczka na Gaghard, bez bagażu i powrót do Garni)

Dzień 11; Garni - Erywań - 41 km (na początek pomnik, monument matki Armeni, potem fabryka Arrarat, niestety nie udało się zwiedzić, ale koniaki zakupiliśmy, miodzio, wieczorem opera a na deser tańczące fonntany na placu republiki)
Dzień 12; Erywań - O km (spacer po stolicy, katedra św. Grzegorza, największa w Armenii, byliśmy na mszy obrządku ormiańskiego, ale nie dało się wytrwać do końca, potem bazar i zakupy, deptak Abyovan i rosyjsko- armeńskie święto, wizyta w Błękitnym meczecie, kaskady nocą a na zakończenie armeńskie wino)



Dzień 13; Erywań - Eczmiadzyn - lotnisko - 36 km (wizyta w armeńskim Watykanie i zakończenie wyprawy, ou, trasa płaska)


Dokładna trasa wyprawy, kilometry, przewyższenia, mapki tutaj
Udział wzięli; Grażyna, Agnieszka, Tomek, Krzysiek, Michał, Konrad, Błękitna Strzała i Adam.
Zapraszam do galerii 2 na dużą dawkę foto.

czwartek, 12 września 2019

W niedzielę na rybę

15.09 wycieczka kulinarna. Jedziemy do restauracji "Karpik i karpik" w Walendowie nad Stawami Raszyńskimi.
 To Mekka głodnych i smakoszy
 (jak mawia tytuł eseju Tomasza Zganiacza)
Karpiu drogi! Sensie życia!
Mekko głodnych i smakoszy
Przez ćwierć wieku nam dostarczasz
Kulinarnych nam rozkoszy...
(więcej na stronie Karpia tutaj )
Start pod MCK godz. 10.15
Trasa: Milanówek - Owczarnia - Książenice - Siestrzeń - Młochów - Rusiec - Kosów - Walendów - Stawy Raszyńskie - Karp i karpik - Paszków - Strzeniówka - Komorów - Pruszków - Parzniew - Milanówek - dystans ok 50 km.

W drodze powrotnej zatrzymamy się w Brwinowie, tam rekonstrukcja Bitwy pod Brwinowem z 12 września 1939 roku, gdzie przewidziany jest atak lotniczy samolotu Messerschmitt o godz.15,00


środa, 11 września 2019

Relaksowa rowerowa i wodna niedziela


                Pomimo pewnych obaw czy coniedzielna wycieczka dojdzie do skutku (Prezesostwo i część STR kręciła w wielkim świecie) niezawodny Sławek myślał, myślał i wymyślił trasę w sam raz na upalną niedzielę kończącą tegoroczne wakacje w kraju. Pod MCK-iem stawiła się dziewiętnastka (tyle naliczyłem) tych co na ogół wolą wąskie siodło od fotela co niedziela. Niespiesznie pojechaliśmy sobie znanymi okolicznymi drogami trochę na okrągło (wypadało coś mimo wszystko przejechać) w kierunku Pruszkowa. 

Pierwszy postój to Glinianka Hosera w Parku Kultury i Wypoczynku Mazowsze w dzielnicy Pruszkowa Żbików. Wiadomo, że jak woda i jeszcze ciepło to nie ma zmiłuj, kąpiel musiała być i pływacy STR dokręcali kilometry wpław. Lądowi relaksowali się na ławeczkach w cieniu drzew konsumując i popijając to czy owo. Zamiast prezesowej kawy i herbaty z ciastkami były pierwsze zwiastuny zdjęciowe via agencja Marta press i komórka Justyny od grupy twardzieli STR z rowerowych wakacji w Armenii. Ku zaskoczeniu wszystkich odbyło się zwyczajowe losowanie drobnych nagród niespodzianek przeprowadzone pod nieobecność Prezesa przez Justynę. 
                Z glinianki pojechaliśmy kilka kilometrów do centrum Pruszkowa na lody od Włocha. Obiektywnie trzeba przyznać, że są to faktycznie najlepsze lody w bliższej i dalszej okolicy. Po lodach plan wycieczki uległ  modyfikacji. Większość grupy zdecydowała, że jedzie  bezpośrednio w kierunku Milanówka na popołudniowe uroczystości związane z  1-ym września lub po prostu do domu.  Gliniankę Moszna zostawiliśmy sobie na inną okazję.
                I tutaj w zasadzie można by zakończyć, jednak czteroosobowa grupa autochtonów zdecydowała się na kontynuację przejażdżki i w miejsce Glinianki Moszna na rozpoznanie walką akwenu w pobliskich Puchałach. Pojechaliśmy sobie wzdłuż Utraty, przez Michałowice i Reguły do wspomnianych Puchał, a tam szok. Zbiornik całkiem spory, ludzi jeszcze więcej, a po wodzie pomyka kilka skuterów wodnych (prawie jak na Mazurach z akcentem na prawie). Tak czy inaczej kąpiel zaliczyliśmy i chyba faktycznie była to ostatnia kąpiel w tym roku związana z wyjazdem STR-owym. W sumie niby daleko nie jeździliśmy, a i tak wyszło około 60 km na kole i z 1,5 km w wodzie. Jak zwykle zapraszam na kilka zdjęć w Galerii 2.                                                                                                                                                                                                                                                                                                Marek